Adrienne Donckerwolke (Zegelsem 1925-2010), weduwe van Josef Tronquo (Zegelsem 1911-2008).
 
Geboren en getogen in Zegelsem was Adrienne a.h.w. het geheugen geworden van dit dorp.
Mede door haar werk als secretaris voor de C.O.O. (Commissie Openbare Onderstand) in Zegelsem die later overging in het O.C.M.W., kende zij ook zeer veel mensen uit de omliggende omgeving.
 
Zij maakte lokaal een aantal belangrijke evoluties en scharniermomenten mee, waaronder de eerste steenlegging van het oude gemeentehuis in Zegelsem en de triomfantelijke inhuldiging van de toenmalige burgemeester H. De Breyne in de 50'er jaren. Achteraf bleek dat deze periode op algemeen maatschappelijk vlak synoniem zou worden voor de wederopbouw, het burgerlijk herstel en het vooruitgangsoptimisme, na W.O. II.
 
Later in de jaren '70 maakte zij de fusie mee van de gemeente Brakel met de nieuwe overheidsbesturen en hun bevoegdheden. Tevens maakte zij na de fusie, deel uit van de commissie die de nieuwe straatnamen mocht voorstellen in Brakel.
Eind jaren '70 werd zij nog te werk gesteld als ontvanger van het O.C.M.W. - verbonden aan het rustoord Najaarszon in Brakel.    
 
Ook op parochiaal-kerkelijk vlak was zij steeds zeer nauw betrokken bij tal van organisaties en bonden waardoor zij vergroeid was met de locale geschiedenis, de tradities en het reilen en zeilen van Zegelsem op verschillende niveau's. (de missies, de processies en ommegangen, de religieuze roepingen, de opkomende mijn-school in de jaren '50 enz....)
 
Maar er was niet alleen de verankering met de heimat “Zegelsem”, Adrienne Donckerwolke had ook een uitgesproken affiniteit met wat er zich afspeelde over de naburige taalgrens heen, meer bepaald in Flobeque en Ellezelles. 
Het feit dat zij werkzaam was bij het destijds bekende “Etablissements Borremans”, het feit dat haar familie van oudsher een zeer hechte band had met de Paters Monfortanen en hun Mariaoord - en er ook school gelopen werd richting La Houppe en Ellezelles, is hier wellicht niet vreemd aan...
  
Op het einde van haar leven liet zij een vrij omvangrijk archief na bestaand uit tal van fotomateriaal en documenten allerhande, welke van geschied- en heemkundig belang zijn.
Doordat men meerdere malen op haar kennis en materiaal beroep deed voor opzoekingswerk, was zij een gewaardeerd aanspreekpunt geworden voor de locale geschiedenis van Zegelsem en de naburige omgeving.