Open voor het grote publiek tussen 9u en 18u
Zoals de traditie het wil heeft er bij elke editie van de Kasseifeesten een expo plaats gehad. In 2012 is dit niet anders en stellen volgende personen tentoon met de meest uiteenlopende onderwerpen:
Anne Vandendaele (hedendaagse wandtapijten), Lara Spanoghe (fotografie), Chris Masson (keramiek), Jean Pierre Deloore (schilderkunst) en Jean Pierre Vandewalle (+) (grote modeltreinen).
Anne Vandendaele brengt hedendaagse wandtapten
Het bezoek aan een weefatelier sprak Anne Vandendaele zo aan dat ze prompt een opleiding in de gobelintechniek is gaan volgen. In 1999 startte zij met de vertaling van haar inspiratie in eigen ontwerpen en met deze uit te voeren onder de vorm van wandtapijten. De uitdaging om een eeuwenoude techniek en een hedendaags ontwerp samen te brengen in één tapijt leidt tot verrassende creaties. Haar werken zijn vooral abstract maar geven ook een visie op de maatschappij en het leven mee. Soms komt de inspiratie ook uit de natuur. Het aanwenden van reliëf en natuurlijke materialen geven het wandtapijt een extra dimensie en dragen bij tot een sfeer van warmte en gezelligheid. Bij de ruimtelijke objecten worden vooral hout en koper aan de natuurlijke materialen toegevoegd.
Term ‘Gobelin” (Frans wandtapijt 17de eeuw):
De term “gobelin” wordt gebruikt voor wandtapijt in het algemeen maar kan ook specifiek duiden op de afkomst van het wandtapijt uit de “Manufacture des Gobelins” in Parijs. De “Manufacture des Gobelins” werd in 1602 opgericht door twee tapijtwevers uit Oudenaarde, Frans van der Planken (François de la Planche) en Marc Coomans (Marc de Comans), in het leegstaande pand (het Hôtel Gobelin in Parijs) dat voorheen door het verversgeslacht Gobelin werd gebruikt.
Fotografe Lara Spanoghe brengt Absolute Silence
Lara brengt, passend in een kerk, foto’s met “absolute stilte.”
Absolute Silence : Lara “De momenten, vastgelegd op foto die bij mij een moment van absolute stilte en grote eerbied oproepen. Dat kan in de natuur, in een niemandsland, maar ook in een overvolle feestzaal. Het is het moment waarop ik een gevoel van " puur geluk" ervaar. Op de fiets, de zon, enkele vogels die fluiten, een teder gebaar tussen twee personen, een hyena die een middagdutje doet...
Waar ik me vroeger meer toelegde op (spontane) portretfotografie richt ik me nu veel meer op de natuur in al haar facetten. Dit is een gevolg van de jaarlijkse grote reis die ik telkens onderneemt.”
Natuur en eenzaamheid:
Lara Spanoghe: “We plannen de verkenning van een land of staat gedurende 4 à 5 weken en zoeken daarbij voornamelijk naar natuur en eenzaamheid, wat de kans verhoogt om juist dit soort foto's te kunnen maken .
Sinds mijn 21ste ben ik me echt gaan interesseren in fotografie, voornamelijk de analoge zwart-wit fotografie. Pas sinds 2011 ben ik gezwicht voor de digitale kleurenfotografie met als belangrijkste argument het drukken van de kosten. Het grootste plezier heb ik nog altijd bij de ontwikkeling van de zwart-wit foto's in de doka. Het langzaam opkomen van de afbeelding op het fotopapier in het ontwikkelbad, het niet weten of de foto "gelukt" is.
Ik fotografeer het liefst de dingen zoals ze zijn, niet geposeerd en/of in scène gezet. Het beeld moet eerlijk weergeven zoals iets of iemand was op het moment dat ik de ontspanknop indrukte.”
Chris Masson ‘Zwalms keramist’ in hart en nieren
Chris is geboren in Gent en liet zich voor het eerst horen op 15 juni 1954.Gedurende zijn schoolperiode in het Sint-Barbaracollege in Gent leerde Chris tijdens naschoolse activiteiten op woensdagnamiddag de keramist Paul De Bruyne kennen waarbij hij boetseerlessen volgde.De creativiteit in hem was duidelijk losgebarsten maar na een jaar weer stopgezet door thuis.Kunst was taboe en er moest gestudeerd worden. Latijn-grieks was echter niet echt zijn ding en hij ging door met zijn secundaire studies in de Tuinbouwschool in Melle,3 jaar A2 en 1 jaar tuinarchitectuur. Tijdens dat laatste jaar leerde hij zijn toekomstige vrouw kennen, Martine Duprez, waarmee hij trouwde in 1975.
Na eerst enkele jaren te hebben getekend op verschillende studiebureau’s waar interessante bouwprojecten liepen zoals de onderdoorgang van de metro aan het Klein Kasteeltje,het E17- complex in Hoevenen ,het administratief centrum Ter Plaeten in Gent,de continuegloeierij van Sidmar en vele andere, heeft Chris met zijn vrouw op zelfstandige basis een groot- en kleinhandel groenten en fruit uit de grond gestampt.Dat was gedurende 19 jaar dag en nacht werken. Rond de eeuwwisseling hielden ze het voor bekeken. Chris ging als distributiechauffeur werken bij de firma Franky nv in Wortegem-Petegem,waar hij nu nog steeds fulltime werkt.
In oktober 2001 kreeg hij de kans om een initiatiedag boetseren te volgen bij de K.V.L.V. in Dikkele en ja hoor…..de klik was weer gemaakt!!!! Veertien dagen later was een volledig atelier opgestart met tweedehandsmateriaal.Ondertussen, op die 11 jaar, heeft Chris Masson zich als autodidact beeldend kunstenaar geprofileerd als keramist met een eigen karakter.Herkenbare kunst maken in klei,vaak afgewerkt met hout, koper, zink of belgische blauwe hardsteen. Zijn bloemen en kevers in verschillende kleuren en proporties zijn de getuigen van een enorm rijke fantasie en een bijna onuitputtelijke drang om “iets” te ontwerpen.
Naast zijn jaarlijkse tentoonstellingen en opendeurzondagen, elke 1° zondag van de maand in Den Artistjee, werkt Chris mee aan verschillende andere tentoonstellingen in Belgie. Chris is lid van de Maarkedalse School,de Kwaremontse Kunstkring, Kunstwerkt en de Zwalmse Cultuurraad en is voorzitter van Den Artistjee.
Kunstschilder Jean Pierre Deloore: “Laatste werken kregen meer inhoud.”
Kunstenaar Jean Pierre Deloore uit Horebeke is reeds meer dan dertig jaar actief met schilderen. Hij is onlangs 65 jaar geworden en hij laat in zijn atelier een overzicht zien van de verschillende fasen uit zijn loopbaan.
Vergezichten:
In de jaren zeventig van vorige eeuw schilderde J.P.Deloore vergezichten, gebaseerd op het glooiende landschap van zijn streek. Hij debuteerde daarmee in 1978 in Galerij Malpertuis in Kwaremont. Sindsdien exposeerde hij op talloze plaatsen in het Vlaamse land. We noemen Oudenaarde, Horebeke, Lede, Roeselare, Brugge, Gent, Bilzen, Lochristi, Knokke enz….en Bielefeld en Hannover in Duitsland.
Ondertussen werkte Jean Pierre als verkoper van een bouwbedrijf en in 1981 nam hij het besluit om zich voltijds aan de schilderkunst te gaan wijden. Hij bouwde achter in zijn tuin een atelier en ging sindsdien dagelijks aan de slag met verf en personeel.
Warme kleuren:
Vanaf halverwege de jaren tachtig schildert hij tuinen en parken en haalt hij ook zijn inspiratie uit zonniger oorden. Jean Pierre Deloore: “Ik ging veelal op reis naar Zuid-Frankrijk, Spaanse eilanden, Toscane, Griekenland en zo meer. Deze doeken laten paradijslijk, begroeide, zonovergoten oorden zien.”
Nieuwe invalshoek en inhoud:
Vanaf 2002 laat Deloore een totaal nieuwe invalshoek zien. ‘Na een jarenlange zoektocht door de moderne schilderkunst in musea en galerijen raakt hij in de ban van aspecten van de schilderkunst die hij tot dan niet had verkend zoals vlakverdeling, structuur en kleurharmonieën. Hij legt nu ook meer nadruk op de direct aansprekende communicatieve kracht van materie en kleur. Jean Pierre Deloore: “de onderwerpen zijn nu soms dieren, dan weer menselijke figuren of landschappen.
In 2005 krijgt de verbeelding weer de bovenhand en probeer ik inhoud te geven aan mijn nieuwe doeken. Deze landschapsgeörienteerde werken proberen iets te zeggen over een poëtische wereld met mensen en dieren en soms zelf schilderdoeken als onderwerp.”
Jean – Pierre Van De Walle(†) uit Opbrakel was een treinfanaat
Jean – Pierre Van De Walle (65) uit Opbrakel was een echte treinfanaat. Hij had niet alleen een modelbaan schaal HO of voor de kenners schaal 1/87 maar fabriceerde zelf eigen locomotieven in een grotere schaal. Men kan spreken van schaal 1/22.
Jean-Pierre was een technische hoogvlieger die elk detail kon namaken. Echt een staaltje van innovatie. Het is wel jammer dat we hier postuum hulde moeten brengen aan dit technisch wonder. Begin dit jaar overleed Jean-Pierre spijtig genoeg. In september zijn het de grotere modellen die tentoongesteld zullen worden.
Modeltreinen zijn de dag van vandaag niet meer zo gegeerd bij de jeugd want die houden zich meer bezig met computerspelletjes. Een aantal modeltreinfabrikanten waaronder het Duitse Marklin werden op de rand van het failliet gered door geldschieters zoals o.m Porche. Er zijn talrijke fusies waaronder Fleishmann met Roco. Nog niet zo lang geleden was het Sloveense Mehano in faling gegaan (opnieuw een doorstart genomen) en zijn de goedkopere merken zoals Lima en Jouef ondergebracht in het Engelse Hornby.
Vorig jaar had weekblad De Beiaard nog een gesprek met Jean-Pierre
DB:Wat bezielt mensen nu om een plank te voorzien van een landschap met daarop tientallen meter sporen. Er worden stationnetjes voorzien en men laat de treinen rondjes draaien zodat alles meer tot leven komt.
Jean –Pierre: “ Ik kreeg mijn eerste trein toen ik 15 jaar oud was. Het ging om een beginset van Marklin. De jaren gingen verder maar mijn liefde voor treinen bleef bestaan. Ik was reeds boven de 50 toen mijn baan in volle expansie kwam. Omdat ik metaalbewerker van beroep ben heb ik heel wat technisch inzicht en fabriceerde ik heel wat toebehoren zelf om het iets goedkoper te maken. Treinen verzamelen met alles wat erbij hoort is zeker geen goedkope hobby. Ik heb zelf nog een mooie baan vervaardigd die is bevestigd onder het plafond.”
DB: Het bleef evenwel niet bij de traditionele schaalmodellen. Jean-Pierre fabriceerde zelf locs en wagons met een grotere schaal.
Jean – Pierre: “ Ik beschik over een eigen werkhuis en heb al enkele locs volledig nagemaakt op een grotere schaal. Ik spreek dan van schaal 1/22 zodat deze treinen al aardig volume beginnen in te nemen. Alles wordt zelf vervaardigd wat uren werk met zich meebrengtt. Het was de bedoeling dat deze treinen ooit in mijn tuin konden rond rijden maar zover zal het wellicht niet komen. Vandaag ben ik bezig aan het voorste gedeelte van een Duitse ICE 1 hogesnelheidstrein. Ik hoop uiteraard nog jaren te genieten van deze hobby nu ik op pensioen ben.”
