Van bij de eerste editie van de Kasseifeesten Zegelsem was er op zondag om 18u30 de Gouden Kasseiworp. Dat was dus ook dit jaar het geval. Na de laatste optredens op het grote podium en op de speelplaats trok de massa naar de Teirlinckstraat aan de grote ingang van de basisschool.
Rond 18u30 verschenen daar boven de kerkhofmuur de verantwoordelijken van het Comité, samen met de burgemeester en de voorzitter van VVV-Brakel. Zij zijn elk jaar van de partij. Van daaruit wordt het publiek kort toegesproken, worden prijzen uitgedeeld en worden een aantal mensen in de bloemetjes gezet.
Dit jaar werd dus ook hier de uitslag bekendgemaakt van het 3de (tweejaarlijke) Kampioenschap Kasseiwerpen. Zie hiervoor rubriek “Kampioenschap Kasseiwerpen”.
Bij de heren werd voor de derde maal op rij de wedstrijd gewonnen door de h. Wim VERBEURT uit Brakel-Opbrakel, die de kasseisteen 13,30m gooide. Hij werd dus bekroond tot “Keizer” en ontving een “gouden” in plaats van een “zilveren” trofee.
Bij de dames was de trofee voor Mevr. Elisabeth HANTSON (6,70m) uit Ronse. Ook zij ontving haar trofee van het Comité.
En dan was het ogenblik aangebroken voor de Gouden Kasseiworp. Naast de burgemeester en de voorzitter van VVV-Brakel wordt ook steeds beroep gedaan op één of meerdere gelegenheidswerp(st)ers. Verleden jaar waren dat nog de laatste E. Zusters van het Klooster van Zegelsem. Nu viel de beurt aan Mevr. Martha HOEBEKE uit Brakel-Michelbeke, 90 jaar, nog niet gepensioneerd en de oudste cafébazin van Brakel (café Breugel). Martha, die voor de gelegenheid thuis met de limousine was afgehaald, werd uiteraard ook in de bloemetjes gezet.
Vijfhonderd gouden doosjes met wat lekkers werden over de massa gegooid, die gretig grabbelde, want buiten de klassieke snoepjes waren er ook een reeks prijzen voorzien, waaronder de gouden trofee met een geldprijs van 125 EUR.
Het was Mevr. Debby VAN DE WATTIJNE uit Opbrakel (toevallig de echtgenote van Keizer Kasseiwerper Wim VERBEURGT) die het winnende doosje had gegrepen en dus de trofee en de 125 EUR in ontvangst mocht nemen.
Maar, wat niemand kon vermoeden, gebeurde een paar dagen later. Martha, nog zo goed te been en te woord op zondag 16, overleed op donderdag 20 september bij haar thuis. Brakel was opeens een monument armer. En ook Zegelsem treurde bij dat verlies. Zie daaromtrent ook het artikel van 2 oktober ll in het hoofdstuk “Nieuws” van deze site.