AFSCHEIDSREDE DOOR FERNAND DE TANT:

 

Annie,

61 jaar, veel te jong, veel te vroeg, … Zegelsem treurt, Zegelsem rouwt reeds een volle maand omtrent je heengaan.

 

Annie, 

jij was de echte spil van het dorp. Je hele leven stond in het teken van de gemeenschap. Het sociale leven was je heilig.

 

In je jeugd was je leidster van de Chiro. Daarna kwam KVLV, KWB, de Gezinsbond. Zoveel jaren kerk- en parochiefeesten, de viering van 200 jaar kerk, de schoolfeesten, de Kasseifeesten. Je was overal bij en rond… niet als toeschouwer maar als zeer actief  bestuurslid en was er ergens iets tekort… jij loste dat steeds op. Nooit klopte iemand tevergeefs aan.

 

Ook de school en de parochie konden steeds op je rekenen. Je deed de opvang van de kinderen op school. Je was zowat portier van de school, van de kerk en de pastorie. Bij jou kon iedereen terecht bij afwezigheid van de pastoor. Je hebt je ontfermd over abonnementen van het parochieblad, tientallen tombola’s, glühwein op kerstnacht, het ophalen van sponsorgeld van huis tot huis.

 

Iedereen was bij jou ook steeds welkom. Jouw huis was werkelijk “de zoeten inval”. Hoeveel honderden liters koffie heb je niet gezet  voor al wie ergens te maken had met een probleempje, of gewoon voor gezellige onderonsjes? Hoeveel duizenden snoepjes heb je niet uitgedeeld aan de kinderen in je “snoep”-winkeltje.

 

Je was niet belust op grootsheid en luxe en heel gelukkig met gewone dingen. Je wilde niet in de kijker staan en werkte heel hard “achter de schermen”. Heel gemoedelijk en steeds toegeeflijk in de omgang, altijd attent om de goede verstandhouding te verzekeren. Eenvoud, vriendelijkheid, goedheid en sociale bewogenheid… zijn begrippen die jij heel consequent toepaste. Egoïsme was je totaal vreemd en het deed je wel pijn dat de sociale binding de laatste jaren verwaterde, waardoor meerdere verenigingen ten onder gingen.

 

Annie, 

jij kende werkelijk iedereen van het dorp en iedereen kende jou. Jij wist ook heel veel over de gebeurtenissen in het dorp. Jij was een grote hulp bij de voorbereiding van het boek over Zegelsem en voor allerhande artikels over het dorp voor het Triverius – tijdschrift en onze website. Maar ook over jouw leven kunnen we een heel boek volschrijven.

 

En ondanks je aanslepende ziekte, die steeds meer tol eiste, stond je tot voor kort nog steeds met de glimlach in je winkel en daarbuiten. Je hield je kranig en sterk maar de strijd met de ziekte heb je uiteindelijk niet kunnen winnen.

 

Annie, 

we missen je… We denken dat we nooit nog iemand vinden die al je inzet en al je goedheid kan vervangen. Wie zal nu nog de Zegelsemse postkaarten en de boeken over Zegelsem verkopen? We zullen zeker nog dikwijls zeggen: “Had Annie er nu nog geweest…” Laat daarom blijvend je ster over ons schijnen.

 

Je zult altijd in ons hart blijven, Annie. We danken je voor al dat goede.

Rust nu in vrede.

We vergeten je nooit !